სასკოლო კარნავალი

"ფინჯან ჩაიზე დირექტორთან"

წმინდა გიორგის სახელობის სკოლა - ლიცეუმი გამორჩეულია თავისი მდებარეობითა და წარმატებებით, ტრადიციებით, საოცარი გულში ჩამწვდომი ღონისძიებებით, ამიტომ არ არსებობს ლიცეუმის მიერ ჩატარებული ღონისძიება, თუნდაც ქალაქის ყველაზე დიდ დარბაზში, თავისუფალი სკამით, იქ ყველა ადგილი დაკავებულია ...
ასე იყო წელსაც, სკოლა ლიცეუმმა უჩვეოლო ენერგიითა და მონდომებით დაიწყო ახალი სასწავლო წელი და სკოლის დირექტორის ქალბატონ მანანა ჩუხრუკიძის წინადადება: მშობლებს გეპატიჟებით ,, ფინჯან ჩაიზე ‘’ არავის გაჰკვირვებია .
,, ჩაი სიცოცხლის ელექსირია ‘’ - ისმის ხშირად , მაგრამ იგი თურმე გულის გახსნის, ერთად ყოფნის და პრობლემების გადაწყვეტის ელექსირიც ყოფილა .
უჩვეულო დახვედრამ სკოლა - ლიცეუმში ქალბატონ მანანა ჩუხრუკიძის მიპატიჟებამ ,,ფინჯან ჩაიზე’’ ერთნაირად ააფორიაქა მასწავლებლებიც და მშობლებიც . ყველა ელოდა რას? ... 

და აი, დაიწყო სამზადისი. ყველა კლასის ხელმძღვანელი და მასწავლებელი , კათედრის ხელმძღვანელი, თუ კლუბის მეურვე უჩვეულოდ ემზადებოდა პრეზენტაციისთვის . საკლასო ოთახებში და სამასწავლებლოში ერთიანი ფორიაქი იდგა . ყველა თავისებურად ემზადებოდა და გაუთავებელი უჩვეულო რიგი იდგა სასწავლო ნაწილ ელენე ხაჩიძის მაგიდასთან .
და აი, დადგა 20 ოქტომბერიც . სკოლის დიდი დარბაზი მოემზადა სტუმართა დასახვედრად . გაიშალა საოცრად ლამაზი მაგიდები , ყველა ცდილობდა თავი მოეწონებინა(მათ შორის ჩვენი კლუბიც), თითქოს გამოუცხადებელი კონკურსიც კი გაიმართა , ვინ უფრო ლამაზად. სკოლა ეხლა უკვე დიასახლისის როლში ხვდებოდა მშობელთა დიდ ნაკადს.
საღამო დაიწყო , შეხვედრამ , ჩაის სითბომ და სიტკბომ , მშვიდმა მუსიკამ, კათედრებისა და წრეების პრეზენტაციამ სამომავლო გეგმების შესახებ , შეფასების კრიტერიუმების გაცნობამ , საინტერესო ფორმით შეთვაზებულმა ინტერაქტიულმა გამოკითხვამ მშობლები კი არ დააბნია , პირიქით გააერთიანა და შეხვედრა მუშაობაში გადაიზარდა . თურმე რამდენი რამ გვინდა, შეგვიძლია, მოგვწონს ან არ მოგვწონს. ყველა ნაფიქრ - ნააზრევი სწრაფად გადადიოდა გულიდან გულში და შემდეგ ფერად ფურცლებზე. თითქოს ჩვენ წინ ჩვენი მოსწავლეები მუშაობდნენ და მოუთმენლად ველოდით შედეგებს. და აი , შედეგიც: ვუყვარვართ , გვენდობიან , გვთხოვენ , მოითხოვენ , მოსწონთ ან არ მოსწონთ, იმედი აქვთ , გამოგვყვებიან , გვერდით დაგვიდგებიან და ერთად ყველაფერს შევძლებთ. 

„კმაყოფილი ვარ , ჩვენ ერთმანეთი ვიპოვეთ’’ ! თქვა ქალბატონმა მანანამ და უხმოდ დაეშვა სკამზე.
ერთი სიტყვით შეხვედრა შედგა , საოცრად აფორიაქებულმა სკოლოს დირექტორმა ქალბატონმა მანანამ და სასწავლო ნაწილმა ქალბატონმა ელენემ სულ ბოლოს მიირთვეს უკვე გაციებული ჩაი.
დამთავრდა კიდევ ერთი სასიამოვნო და საქმიანი შეხვედრა , უკეთესი მომავლის იმედით. სკოლის შენობაში კი ბავშვების მხიარული ჟრიამულის მოლოდინში, დროებით სიჩუმემ დაისადგურა.

ტექსტის ავტორი: ნ.ბუაჩიძე; არტ-კლუბი "ეს ჩვენ ვართ"
ფოტო: ნ.მოსახლიშვილი, ნ.იორამიშვილი

"კოდალასა და ციყვის სასამართლო"

გულებში დანთებული სიყვარულის კოცონი

წმინდა გიორგი სახელობის სკოლა-ლიცეუმი არსებობის 25 წელს ითვ
ლის. იქ სადაც ლიახვს გულში იკრავს მტკვარი, გორიჯვრის კალთის ქვეშ, მერცხლის ბუდესავით შეყუჟული ლიცეუმის შენობა ზღვა სითბოსა და სიყვარულს იტევს... თუმც ქალაქის ცენტრიდან საკმაოდ მოცილებულია, მისი სხივი ყველგან აღწევს.

დიახ, სკოლა-ლიცეუმი სამყაროს ის ნაწილი, სადაც ყველაზე მეტად ხარობს სიცოცხლე, ცხოვრებას აქვს ნათელი მიზანი, სადაც ყველაზე მეტად მოგეფერებიან, გაგიგებენ, მიგიტევებენ.
ლიცეუმი ყოველთვის გამორჩეული მასპინძელი და დამხვდურია მისი მოსწავლიასა და მშობლისათვის. ასე იყო წელსაც. ლიცეუმის დირექტორმა ქალბატონმა მანანა ჩუხრუკიძემ ტრადიციას არც ახლა უღალატა და სწავლის დაწყება სკოლის ეზოში დანთებულ კოცონთან აღნიშნა. უჩვეულო დახვედრამ საოცარი შედეგი გამოიღო. პატარების სიხარულით ანთებული თვალები, მასწავლებლებისა და მშობლების სითბოთი სავსე გამოხედვა, მშვენიერი მუსიკის ჰანგების ფონზე(მალხაზ კვერნაძის ხელმძრვანელობით). ეზოს ერთ კუთხეში შემაღლებულ ადგილზე უბრალოდ ჩამომჯდარი მოხალისე მხატვარი( მშობელი თამარ ქებაძე). პატარების სახეზე სიყვარულისა და სილამაზის ნახატებს ქმნიდა. ეს უჩვეულოდ მოხატული გოგო-ბიჭები კი მხიარული შეძახილებით ხვდებოდნენ ეზოში მოსიარულე „წითელქუდა“ გოგონებს, რომლებიც პატარა, ჯადოსნური კალათებით უშურველად არიგებდნენ ტკბილეულს.

უცებ ბენდის ხმა ტამ-ტამების ხმამ ჩაანაცვლა. ახლა კი ჩვენი „ონავრების“ ჯერი დამდგარიყო, ანსამბლი თ. ნუსხელიძის ხელმძღვანელობით უკრავდა, მღეროდნენ და ცეკვავდნენ პატარები. საოცარი იყო საბას და გიორგის სიყვარულითა და სითბოთი სავსე მთიელების ცეკვა. ცეკვა ეზოში გამოჩენილმა თაგუნამ და დევმა შეცვალეს. პატარების გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა. კეთილი დევი ბავშვებთან ერთად ჩაება მხიარულებაში. თაგუნა კი თავგამეტებით ცეკვავდა. ერთი სიტყვით აზოში ნამდვილი დღესასწაული იყო.



მოულოდნელად მოხუცი ჯადოქრის ტანისამოსში გამოწყობილი დედაბერიც გამოჩნდა (პედაგოგ ნინო ბუაჩიძის სახით). კოცონს სითბო მიემატა, მხიარულებას კი მხიარულება. ცნობა გაჭირდა, მაგრამ ერთერთმა მოსწავლემ წამოიყვირა: „ ნინო მასწავლებელი!“ და ყველა მის გარშემო გაჩნდა. მისი გამოჩენა არც არავის გაჰკვირვებია, ეს წარმოდგენა ხომ ნინო მასწავლებლის მორიგი გაკვეთილი იყო.
ბინდი შეეპარა გორიჯვრის კალთებს, ბინდი ჩამოწვა სკოლის ეზოში, ჩაიფერფლა კოცონი. ბავშვების სიხარულს კი არაფერი მოჰკლებია, მათი თვალები კვლავ ქალბატონ მანანასკენ იყო მიპყრობილი, ელოდნენ ახალ სიხარულს, სურპრიზებისთვის და დადგა დრო პრიზების განაწილების. ეს კი ძალიან გაუჭირდა მანანა მასწავლებელს, პრიზი ყველასთვის ემეტებოდა და შველა სასწავლო ნაწილის გამგეს ელენე ხაჩიძეს სთხოვა. ელენე მასწავლებელი კი უჩვეულოდ ღელავდა, ეს ხომ მისთვის პირველი კოცონი იყო, მაგრამ გადაწყდა, აირჩა და ბავშვებმა პრიზები დაისაკუთრეს.

დამთავრდა კიდევ ერთი დღესასწაული სკოლის ეზოში, სიჩუმემ დაისადგურა. მხოლოდ გულიდან წამოსული სიტყვები ისმოდა: გმადლობთ ქალბატონო მანანა ამ ლამაზი დღისთვის! სკოლიდან კი ყველას მიყვებოდა:დიახ! სიყვარული ისწავლება და ყველამ უნდა ისწავლოს!





ტექსტის ავტორი: ნ. ბუაჩიძე ; არტ-კლუბი "ეს ჩვენ ვართ"

ეს ჩვენ ვართ!!!

ქ. გორის წმინდა გიორგის სახელობის სკოლის კლუბ " ეს ჩვენ ვართ"-ის ბლოგი. ბლოგზე დაიდება ინფორმაცია კლუბის მიერ განხორციელებული აქტივობების შესახებ 2015-2016 სასწავლო წლის განმავლობაში. ჩვენი მიზანია ახალგაზრდებში ხელოვნების სიყვარულს დანერგვა.